دیروز راه می رفتم و حرف می زدم با تلفن م. فکر کردم ناراحتی نداره که ل اینطوری هست چون اگر نبود الان نبود یعنی در هر حالت همین بود که هست . و گفتم من که می دونم نمی رسیم . بعد . گفت . شاید برای یکی از معدود بارها . وقتی اون حرف رو زدم نمی دونم چقدر حرفم رو باور داشتم نمی دونم .بهرحال چنین چیزی هست زوآس رو انصراف دادم و کلا با ل و ار حرف نزدم بعدش . بافتنی چقدر بافتم . چقدر به رج ها نگاه کردم . چقدر ,دونم ,ناراحتی نداره منبع
درباره این سایت